Voedselbanken (deel 1)

Eén van de trends van de afgelopen jaren is de massale opkomst van de voedselbanken. Vele vrijwilligers verzamelen voedsel en verdelen dat gratis onder mensen die daar behoefte aan hadden. Het verstrekken van gratis voedsel is overigens van alle tijden. Niet alleen de nog vrij recente “bedeling” is hier een voorbeeld van maar het gaat van “op het veld laten staan” van de deel van de oogst tot het van staatswege verstekken van “brood en spelen”.

De klant en de voedselbank

blikken_01.jpgKlanten kijken sterk verschillend tegen de voedselbank aan. Men is zeker blij met de verstekte goederen, maar het feit dat men er gebruik van moet maken geeft gemengde gevoelens. Liefst had men voldoende geld om in de dagelijkse levensbehoeften te voorzien. Ook moet niet onderschat worden hoe deze gevoelens mede cultureel bepaald worden.
Hoe komt men in de situatie dat men toch de weg naar de voedselbank gaat vinden? Dit is voor ieder gezin of individu nogal verschillend. In essentie is het de combinatie van onvoldoende besteedbaar inkomen, vaardigheid in verkrijgen en/of besteden hiervan, de aanwezigheid van een voedselbank, de weg weten te vinden naar deze voedselbank en de wil om hier gebruik van de maken. Aan de basis staat echter voldoende besteedbaar inkomen. Dit is fundamenteel iets anders dan het geld dat iemand maandelijks op de rekening of in de hand krijgt. Het beste laat dat besteedbaar inkomen zich illustreren door een aantal voorbeelden.

Extra lasten

handen_02.jpgIk laat de “open deur” voorbeelden maar liggen waarbij iemand of een (ex?) familielid bewust de boel volledig heeft verbrast. Veel illustratiever zijn die voorbeelden die voor velen opeens heel nabij kunnen komen. Een uitkering is in Nederland vaak scherp op de minimale dagelijkse behoeften toegesneden. Het hiermee rondkomen is zeker niet gemakkelijk. Bestaat er dan een situatie die extra lasten geeft dan is ?het rood staan? al gauw nabij. Daar ?rood staan? niet gratis is komen hier al direct extra lasten uit voort en is de basis voor de vicieuze cirkel gelegd. Maar zult u zeggen voor extra lasten hebben we toch allerlei extra voorzieningen? U heeft hier meer dan gelijk in, maar realiseert u zich dan wel dat dit een “vaardigheid in verkrijgen en/of besteden” vereist.

U zit in de procedure

handen_03.jpgVraagt u een uitkering bij één van de kleine vijfhonderd Nederlandse gemeenten aan dan betekend dat geenszins dat u “gelijk” geholpen wordt. Oh zeker, er zijn gemeenten die dat wel doen, maar besef dat er talloze gemeenten zijn waar het ambtelijkapparaat expliciete instructies heeft “alles” goed te controleren. Karakteristiek en ontluisterend hierbij is het gehuil in de tweede kamer indien er weer eens ergens een incident in het nieuws is verschenen en men zich pontificaal en niet belast met veel inzicht, voor de camera’s werpt om luid om extra maatregelen en controles te roepen.
Goed laten we u eens als voorbeeld nemen. Uiteraard zal u het nooit en te nimmer overkomen, maar vergunt u mij voor de redenatie, u toch als voorbeeld te nemen. U vraagt een uitkering aan. En dan gebeurd het: Uw voormalige werkgever heeft een “foutje” gemaakt, u staat niet helemaal goed geregistreerd, oei een typo gemaakt, een formulier is zoek, de behandelend ambtenaar is op cursus, belt u over een maand maar op, enz, enz. En van de stress gaat u ook nog fouten maken. Uiteindelijk kunt u hier, desnoods via de rechter wel uitkomen, maar dan bent u al gauw vele maanden verder. Onderwijl hopen de rekeningen zich op, de vriendelijke mevrouw die u weer eens een nieuwe hypotheek mag aanbieden is opeens vervangen door een incassobureau en u moet nog steeds eten. Dit komt vaker voor dan ons lief is.

In de armoedeval

val_01.jpgWat is dat die armoedeval? Een voorbeeld is her volgende: U heeft vanuit een bijstandssituatie werk gevonden en gaat vol goede moed aan de slag. Na enige tijd ontvang u uw loon en dan merkt u dat er opeens extra rekeningen beginnen binnen te komen. Kreeg u eerst voor belastingen kwijtschelding, lagere of zelfs nul tarieven, enz, nu mag u opeens weer het volle pond betalen. Het kan hierbij voorkomen dat uw besteedbaar inkomen opeens lager is dan toen u nog een uitkering had. Inderdaad, een omgekeerde beloning vanuit de overheid.

Armoede komt nooit alleen

handen_01.jpgProblemen, gescheiden, daardoor geestelijke en lichamelijk ziek geworden, geld op, het helemaal zat zijn, uiteindelijk een uitkering moeten aanvragen, alle spanningen kwamen er bij het gemeentehuis eruit, geen uitkering, via, via, toch wat hulp gekregen, er wordt bemiddeld, enz, enz.
Een vreemde of zeldzame situatie, nee zeker niet. Zelden zal iemand dit pad voor zijn lol bewandelen en dit zijn situaties waar ook een gemeente dagelijks mee geconfronteerd wordt. In de praktijk komen daar nog complicaties bij zoals het uit een cultuur komen waar het vragen van een uikering ongepast is (en dan praat ik echt niet specifiek over migranten milieus), een “ex” de papieren heeft meegenomen, oh ja lastig, u had al een gedeeltelijke WAO uitkering, de verblijfstatus achteraf wat onduidelijk is, enz, enz. En u moet nog steeds eten . . . . .

Volgende keer: De gemeente en de voedselbank.

Dit artikel is geplaatst in Alphen gemeenteraad politiek, Landelijke politiek en getagged , , , , , , . Bookmark hier de permalink.

Op dit artikel kan niet (meer) gereageerd worden.