Vakantie overdenkingen

denker_01.jpgZo weer terug uit het buitenland. Nadat de geplande vakantie in de arctis door de wel heel vroeg vallende sneeuw een keuze werd tussen een zomerse (?) langlauf – survival vakantie of uitwijken naar het hooggebergte toch maar onvermoeid van Alphen naar de Alpen. Tenslotte al genoeg gesurvivald voor de VN. Helaas ook aldaar noodweer (inderdaad uit het noorden) en de passen aldus volledig dicht gesneeuwd. Ja en zo zit je dan in Parijs . . .

Tussen de vele musea reizend, vielen direct de vele symbioten in het openbaar vervoer op. E?n groep was met hun ogen verbonden aan een zilverachtig doosje en de andere groep via hun mond aan een veelal zwart doosje. Generatieverschillen vielen duidelijk op. Jongeren hadden het zwarte doosje en ouderen het zilveren. De hypothese dat doosjes hun leven auditief zwart beginnen en visueel zilver eindigden werd direct bevestigd doordat enige overgangsvormen werden gevonden bij de wat oudere jongeren die met brede gebaren door hun duur ogende doosje begonnen te kijken en daarna trots hun doosje aan hun reisgenoten toonden.
Het was duidelijk dat het leven zonder deze doosjes erg moeilijk was. De enkele ziel die het zonder symbiotisch doosje moest stellen was duidelijk direct en volledig de weg kwijt in de Parijse ondergrondse en probeerde tevergeefs, de wanhopige blik op naar boven zijn hoofd hangende borden gericht, zich in de mensenstromen staande te houden. Ik heb begrepen dat voor de heling van deze handicap recent ook een hulpvaardig doosje is ontstaan.

Het omgekeerde was trouwens het geval in het Centre Pompidou waar in vele gevallen de gehele wereld om vele opgevallen individuele bezoekers draaide. Het verdienstelijke was dat er hierdoor in de corridors, complementair aan de beeldende kunst en de andere bezoekers, een prachtige reeks performances tot expressie kwam. Dit gaf gelijk een aardige secundaire waarneming over de relatie performance en type bezoeker. Suppoosten maakten daar handig gebruik van door die zeldzame bezoeker waar het niet om draaide onvermoeibaar te volgen zodat de wereld toch weer in balans kwam.

Het samenkomen van de vele moderne kunststromingen in ruimte en tijd is altijd heel inspirerend. Onwillekeurig ga je heen en weer lopen tussen de vele exposities. Vooral in combinatie met het het Mus?e d?Orsay (nee, echt niet op ??n dag) weer een onvergetelijke ervaring. Er zijn maar weinig musea waar zoveel verschillende stromingen samenkomen. Bijzonder was deze keer een expositie over street en prison art. Vaak via combinaties van graffiti en cartoons werd een “heftige” wereld tot leven geroepen van wereldsteden, waar de grens tussen leven en dood wel erg dun is.

De tienduizenden jaren beeldende kunst, zeg maar van Mus?e National de Pr?histoire tot Centre Pompidou, gaven aan dat misschien de rijkdom wel is toegenomen, maar dat de uitdrukkingskracht van alle tijden is. Wat wel enige zorgen baarde is dat de houdbaarheid van de beeldende kunst in deze multimediale era zeker niet gewaarborgd is of anderzijds gelukkig weer het klassieke element van vergankelijkheid op zich wordt. Heel veel kunst zit nu al achter het scherm en het is wel duidelijk dat de overlevingskansen voor zo’n kunstobject de levensduur van een auto in het Parijse verkeer kunnen gaan benaderen.
Toch van alle tijden. In ons “steenarme” Alphen leidt dit nu tot een Romeins museum i.p.v. een Neolithisch museum. Nu is wel veel historie of de kachel of de bloempot ingegaan (uit- of ontvening weet u wel) maar toch komen we er nu langzaam achter dat Alphen veel en veel verder teruggaat dan Albaniana. Misschien een idee voor een toekomstige uitbreiding.

Uiteraard nog even (nou niet echt even) de boekenmarkt bezocht. Onverwacht een Amsterdamse politieke underground strip tussen een prachtig aanbod van politicologische boeken. Het bijzondere is dat je in Parijs op de markt boeken ziet aangeboden die in Nederland vaak droevig staan weg te stoffen in ontoegankelijke ruimten. Niet ongebruikelijk is dat antiquariaten, door het overweldigende aanbod, de wat minder lopende zaken gewoon op de markt zetten tegen prijzen waar een Hollander heel vrolijk van zou worden als hij de kennis, het geduld en het uithoudingsvermogen zou bezitten om zich door deze overvloed heen te werken. Met een mooi paleontologisch werkje als reisgids en aangevuld met een college van een erudiete parttime boekhandelaar, Parijs richting de oudheid verlaten. Maar dat is een ander verhaal.

Dit artikel is geplaatst in Europese politiek en getagged , , , , . Bookmark hier de permalink.

Op dit artikel kan niet (meer) gereageerd worden.