De sociaaldemocraten hebben hun partijvernieuwingen, de communisten hun zuiveringen en de liberalen hun partijscheuringen.
De personalistische richtingenstrijd binnen de VVD heeft wederom tot een scheuring geleid. Nadat het islam-xenofobe rechtse deel van de VVD zich al druppelsgewijs achter de populistische Wilders had geschaard, diende de tweede scheuring zich aan. Een tweede groep gaat zich, aangevoerd (of aangetrokken) door Rita Verdonk, afscheiden van de moderne liberale hoofdbeweging van de VVD.
Deze laatste scheuring lijkt zich meer langs een klassieke breuklijn binnen de VVD te gaan voltrekken. Een klassieke tweedeling was immers die tussen de materialisten en postmaterialisten. De eerste ging uit van geld, zekerheid en oude normen, terwijl de tweede meer uitging van openheid, tolerantie en ruimte voor individualisme. Wiegel en Dijkstal zijn bekende exponenten van deze twee groepen.
“Trots op Nederland” riep Rita Verdonk op 17 oktober j.l., nadat zij de maandag ervoor in Nova “geheel spontaan en gedwongen” en met een gepast gespeelde droefheid, haar VVD lidmaatschap opzegde. Trots op Nederland ging de “beweging” heten. Opportunistisch van de PSP, via de PvdA naar de VVD en nu in de TON.
De groep Verdonk lijkt op het eerste gezicht een ideologisch mengelmoesje van libertariërs, materialisten, ex-fortuynisten en (neo-) conservatieven te gaan huisvesten. Hoe het ook zij, in ieder geval voelt een grote groep maatschappelijk ontkoppelden, impulsieven en zwevende kiezers (weet-nieters) zich hiertoe aangetrokken. Ja, en deze groep is zeker niet ideologisch belast.
Verdonk had goed naar de erg verwante postdemocraat Wilders gekeken en kopieerde gauw de organisatiestructuur van de “partij” van Wilders. Geen partij maar een “beweging” werd verhullend gezegd. De realiteit is echter anders. Wilders wou bij de vorming van zijn “partij” de peilloze LPF partij ellende vermijden en zorgde er voor een organisatievorm te kiezen waarbij hij alle touwtjes in handen zou hebben en vooral houden. Het is namelijk altijd lastig voor een jonge partij om zich goed te organiseren. Hup, de ballast van de democratie dan maar overboord en kiezen voor een z.g.n. mozes-organisatie waarin één persoon alle managementfuncties zelf bekleed.
Nieuw? Nee hoor, ook in het internationale bedrijfsleven kunt u dit onder de vlag van beschermingsconstructies vinden. En laten we wel zijn, er zijn zat politieke partijen die hier een handje van hebben. Zeker als je weinig om democratie geeft en gelooft in personalisme, dan is dit opportuun en opportunistisch. Het oude spreekwoord “jong geleerd, oud gedaan” hangt echter als een zwaard van damocles boven deze partijen. Ook democratie moet je immers leren. U kunt zich voorstellen welk een duivelsgebroed hier verwekt kan gaan worden.
Bijna direct riep het CDA verongelijkt hoe zij het waagde “hun” slogan te gebruiken. Al gauw bleek echter dat het CDA “ik ben trots op nederland” gebruikte en dat is toch echt wat anders. Hoe het ook zij, Verdonk kon niet verweten worden de naamkeuze goed voorbereid te hebben. In vergane tijden was de regel dat je tijdig langs de notaris en/of de kamer van koophandel ging. Heden ten dage is de gouden regel dat je toch eerst je eigen plekje op internet zeker moet stellen. Met andere woorden, registreer eerst je domeinnaam! Wel, Rita had dat even gemist en moest ontdekken dat trotsopnederland.nl al bestond. Tja, wat moet je dan? Op naar het substituut trotsopnederland.com dan maar èn dapper blijven lachen.
Het internet is een prachtige afspiegeling van onze maatschappij. Goudzoekers, symphatisanten, tegenstanders, marketiers, anarchisten en vele andere geroepenen stortten zich de dagen daarna op alles wat maar aan “trots op” verbonden kon worden. Trotsopamsterdam.nl, trotsoputrecht.nl, enz, enz, voerden de schier eindeloze lijst van plaatsnaam-verbonden domeinnamen aan, die met gezwinde spoed geregistreerd werden.
Een aardige proteststem tegen de schade die Verdonk heeft veroorzaakt werd neergezet op trotsopnederland.eu. Ook werden er, mede geïnspireerd door de grapjes in de media, al gauw vele variaties bedacht. Kotsopnederland.nl, niettrotsopnederland.nl, trotsopverdonk.nl, trotsopmezelf.nl om maar enkele te noemen. In mijn dorp bleek de heer Hoogendonk de gelukkige eigenaar te zijn geworden van trotsopalphen.nl. Het zal mij benieuwen wat hier mee gaat gebeuren. Onderwijl probeert Verdonk toch nog trotsopnederland.nl te kopen. Dit zal niet voor weinig gaan. We zullen het met belangstelling volgen.